Papa.

Okee, ik ga nu dus even iets vertellen wat veel mensen best erg vinden. Ik heb er mee leren leven dus is het de gewoonste zaak. Schrik niet en laat het even bezinken. Maar het veranderd niet hoe ik nu ben!
Ik had jullie al eerder verteld dat ik niet in Nederland ben geboren maar in Midden Amerika. In een klein landje genaamd Nicaraqua. Toe ik bijna zeven was ben ik naar Nederland gekomen samen met mijn moeder en mijn zusje. De reden dat we naar Nederland zijn gekomen is voor de meeste nogal heftig. Het gaat als volgt.
Mijn papa en mama hadden niet een hele goede band. Mijn vader had trouwens ook een drank probleem. Omdat mijn mama voor haar baan de hele wereld overging (ik ben ook in de helft van Afrika geweest) had ze wel eens een etentje als iemand weer ging verhuizen of een vergadering. De laatste avond in Ecuador waren was dat ook het geval. Mijn mama kwam thuis van een etentje toen ik gegil hoorde. Ik was pas zes, dus ben gewoon me bedje uit geklommen om te kijken wat er was. Mijn papa had me mama vast bij der hals. Een paar jaar later wist wat hij eigenlijk aan het doen was.
Het enige wat me moeder deed was haar telefoon geven en ze zei dat ik een vriendin van haar moest bellen. Ik ben naar buiten gerent en heb die vriendin gebeld. Aan haar heb ik alles uitgelegd. Na een paar minuten stond het hele huis vol met mensen. Politie, collega's en de meeste buren en zo ook die vriendin.
Ik klom op mijn papa's schoot om afscheid te nemen. Het was niet leuk en we werden verplicht door de politie om weg te gaan. Ik ben dus ook niet vrijwillig van zijn schoot af geklommen maar mee getrokken door de politie. Na tien minuten stonden we buiten en zijn naar een collega van mijn moeder gegaan. De politie heeft papa toen mee genomen en hij heeft ook een paar dagen vast gezeten, tot wij weg waren.
De volgende morgen zijn we naar onze school geweest om de spullen op te halen.We zijn die dag niet school geweest. In 24 uur zaten wij in het vliegtuig op weg naar Nederland. Ik woon nu al meer dan negen jaar in Nederland en heb al die tijd mijn vader al die tijd niet gezien. Ik kan het me ook niet voorstellen hoe het zou zijn om hem weer te zien. Hij heeft ons dingen aangedaan die je niemand toe wenst. Maar het blijft mijn vader.