Here and now

Every time I look at you I remember that you walked away.

Iedereen heeft mensen om zich heen waar je ooit heel close mee was. Waar je alles mee deelde en met wie je ooit een band had. Een vriend, vriendin of je andere helft. Je groeit uit elkaar omdat je veranderd. Ik ben nu op een punt gekomen dat ik het zat ben dat je uit elkaar groeit. Wat de rede dan ook mag zijn, relatie, vrienden of thuis, het maakt niet uit. Je bent zelf degene die een keuze kan maken. Niemand kan voor je bepalen hoe je je voelt en je vertellen wat je moet doen. Je doet het zelf en hoe erg je er ook spijt van krijgt, jij bent degene die achter de keuze moet staan.

Zo vaak zijn er momenten dat ik iemand zie lopen die ooit naast me liep. Afvragend hoe het met ze gaat, of ze gelukkig zijn en vooral, hoe hun nieuwe wereld eruit ziet waar ik ooit deel van uitmaakte. De wereld is helemaal niet zo groot als mensen vertellen dat zij is. Daar aan de overkant van de straat, muziek luisterend en genietend van de zon. Hoe gaat het met hen?

Herinneringen komen terug maar eigenlijk betekenen deze niets meer. Want wie zegt dat als jij je dit herinnert en er waarde aan hecht, de ander dat ook doet. Je ontmoet zo veel mensen, waar dan ook, waar je waarde aan hecht. Nooit zal je weten of deze persoon ooit aan je denkt, aan de dingen die jullie deden en waarom. Het verdwijnt even snel als het komt zonder dat we er iets aan kunnen doen. Iedereen accepteert alles omdat je geen moeite wil doen. Maar moeten we geen moeite doen voor andere? Is dat niet wat vriendschap inhoud?

Eigenlijk is het bizar dat we allemaal doen alsof we niet aan ze denken. Want misschien is het toevallig bij mij, maar elke dag is er een moment dat ik stil sta bij het feit dat ik de keuze niet had om weg te lopen omdat jij al met deze keuze kwam. Gewoon weglopen, gedag. Zelf heb ik het nooit gedaan, niet eens over na gedacht omdat ik de keuze had gemaakt om zo lang mogelijk nog in elkaars leven te zijn. Soms een verkeerde keuze geweest maar wie kan ik de schuld geven? Ik heb besloten te blijven staan. Ik heb besloten dat het op die manier wou, wetend wat de gevolgen zouden zijn. Geluk op een andere manier op prijs stellen. Hen gelukkig zien is de rede dat ik deze keuze bewust maakte. Want geluk hoor je te delen en niet alleen mee te maken.

Geniet van elk klein moment want je weet niet wanneer je elkaar voor het laatst Hallo gaat zeggen. Hoe ver je je toekomst ook wil plannen, alles kan veranderen in een seconde. Het gaat om nu. Niet wat je in het verleden hebt gedaan en wat je pland op in de toekomst te gaan doen. Nu. Elk moment van de dag is belangrijk.

xx

Changing

Zoals jullie wel gemerkt zullen hebben, ben ik een lange tijd weg geweest. Dit natuurlijk met een goede reden. Ik ben ziek geweest begin dit jaar, alleen was dit niet gewoon een griepje maar ben ik meer dan drie maanden thuis geweest. Ik had hierdoor vrij weinig energie en als ik die wel had, was ik druk bezig met school. En dat ben ik nog steeds. Doordat ik er zo lang uit lag, was het moeilijk om bezig te zijn met deze blog, hoe leuk ik het ook vind. Mijn inspiratie was weg en ik wist niet of ik nog door wilde met het schrijven over mijn leven.

De afgelopen paar weken waren heel druk voor mij omdat ik veel met school bezig ben. Door het steeds met school bezig te zijn geweest begon ik veel na te denken waar ik het allemaal voor deed. De druk was zo groot dat ik het idee had dat ik het niet voor mezelf deed, maar voor de mensen om me heen. En dat is geen fijn gevoel. Ik had het idee dat ik iedereen om me heen had teleurgesteld en dat is niet iets wat ik wilde. De dingen die ik nu doe en wilde gaan doen was omdat veel mensen om me heen dat verwachten, maar mijn idee veranderde en ik merkte dat ik niet meer blij werd van de dingen die ik deed. Een van die dingen was Artez, de kunst academie waar ik afgelopen jaar de vooropleiding heb gevolgd. Ik was er dit jaar vol van overtuigd dat ik daar Fashion Design zou gaan studeren als ik klaar was met mijn havo volgend jaar. Dit idee werd de afgelopen tijd steeds minder en minder waardoor ik begon te kijken naar andere opleidingen. Ik had een hele gave opleiding gevonden maar zette het idee gelijk uit mijn hoofd omdat iedereen in mijn omgeving weet dat ik heel graag Artez wilde doen. Een verwachting die ik dan niet waar zou maken. Afgelopen weken wist ik dat ik Artez niet meer wilde doen en moet gaan doen wat ik wil en waar ik blij van word. Dus ik kwam terug om mijn idee en ben verder gegaan in het zoeken naar een leuke opleiding. En die heb ik gevonden.

Als ik volgend jaar slaag op havo wil ik het jaar daarop gaan studeren in Amsterdam aan de Foto Academie. Een fotografie opleiding. Ik zal hoe dan ook altijd iets met kunst blijven doen en gelukkig kan dat ook door middel van foto's. En voor iedereen die zegt dat je geen geld kan verdienen met de kunst academie of als fotograaf. Daar gaat het mij niet om. Ik vind het geweldig om nieuwe ervaringen op te doen en het liefst deze vast te leggen. Als ik later op een klein zolder kamertje moet wonen is dat niet erg. Ik heb dan een opleiding gedaan waar ik blij van word en niet doen omdat het verwacht wordt van mij. Ik wil niet een saaie opleiding doen en later spijt krijgen dat ik niet heb gedaan wat ik wilde doen. Je leeft nu en moet genieten van elk moment, ook je opleiding!

Ik denk dat ik nu wel klaar ben met deze lange update, maar het moet er even staan. Door dat ik weer gemotiveerd ben om een leuke opleiding te doen heb ik ook veel meer inspiratie op te bloggen en dingen te doen waar ik van hou maar niet meer deed. Ik geniet er veel meer van en dat zal ik blijven doen!


Speak to you soon xx