Here and now

Every time I look at you I remember that you walked away.

Iedereen heeft mensen om zich heen waar je ooit heel close mee was. Waar je alles mee deelde en met wie je ooit een band had. Een vriend, vriendin of je andere helft. Je groeit uit elkaar omdat je veranderd. Ik ben nu op een punt gekomen dat ik het zat ben dat je uit elkaar groeit. Wat de rede dan ook mag zijn, relatie, vrienden of thuis, het maakt niet uit. Je bent zelf degene die een keuze kan maken. Niemand kan voor je bepalen hoe je je voelt en je vertellen wat je moet doen. Je doet het zelf en hoe erg je er ook spijt van krijgt, jij bent degene die achter de keuze moet staan.

Zo vaak zijn er momenten dat ik iemand zie lopen die ooit naast me liep. Afvragend hoe het met ze gaat, of ze gelukkig zijn en vooral, hoe hun nieuwe wereld eruit ziet waar ik ooit deel van uitmaakte. De wereld is helemaal niet zo groot als mensen vertellen dat zij is. Daar aan de overkant van de straat, muziek luisterend en genietend van de zon. Hoe gaat het met hen?

Herinneringen komen terug maar eigenlijk betekenen deze niets meer. Want wie zegt dat als jij je dit herinnert en er waarde aan hecht, de ander dat ook doet. Je ontmoet zo veel mensen, waar dan ook, waar je waarde aan hecht. Nooit zal je weten of deze persoon ooit aan je denkt, aan de dingen die jullie deden en waarom. Het verdwijnt even snel als het komt zonder dat we er iets aan kunnen doen. Iedereen accepteert alles omdat je geen moeite wil doen. Maar moeten we geen moeite doen voor andere? Is dat niet wat vriendschap inhoud?

Eigenlijk is het bizar dat we allemaal doen alsof we niet aan ze denken. Want misschien is het toevallig bij mij, maar elke dag is er een moment dat ik stil sta bij het feit dat ik de keuze niet had om weg te lopen omdat jij al met deze keuze kwam. Gewoon weglopen, gedag. Zelf heb ik het nooit gedaan, niet eens over na gedacht omdat ik de keuze had gemaakt om zo lang mogelijk nog in elkaars leven te zijn. Soms een verkeerde keuze geweest maar wie kan ik de schuld geven? Ik heb besloten te blijven staan. Ik heb besloten dat het op die manier wou, wetend wat de gevolgen zouden zijn. Geluk op een andere manier op prijs stellen. Hen gelukkig zien is de rede dat ik deze keuze bewust maakte. Want geluk hoor je te delen en niet alleen mee te maken.

Geniet van elk klein moment want je weet niet wanneer je elkaar voor het laatst Hallo gaat zeggen. Hoe ver je je toekomst ook wil plannen, alles kan veranderen in een seconde. Het gaat om nu. Niet wat je in het verleden hebt gedaan en wat je pland op in de toekomst te gaan doen. Nu. Elk moment van de dag is belangrijk.

xx